Je kan je afvragen… ‘wat wil ik van het leven?’

En je kan het ook een keer omdraaien… ‘wat wil het leven van mij?’… ‘waarmee kan ik dienstbaar zijn in dit leven?’… we kregen talenten, een lichaam, zintuigen,… het leven werd ons geschonken… en hoewel het leven bij momenten niet altijd voelt als een cadeau, bij mij althans niet, kan je er toch voor kiezen om dankbaarheid te cultiveren en vanuit die houding je steentje bij te dragen.

Bij voeding kan je deze parallel doortrekken. Je kan je afvragen ‘waar heb ik zin in?’ maar je kan je ook afvragen…’waar heeft mijn lichaam zin in?’. En mogelijks merk je een ferme spagaat tussen beide antwoorden.

Dan kan je deze kloof een tijdje negeren omdat je prioriteit geeft aan andere belangrijke doelen die je nastreeft in dit leven. Tegelijkertijd kan je tot de constatatie komen dat jouw lichaam, de tool die je dagelijks ondersteuning biedt, de basis is voor alle andere verwezenlijkingen in je leven.

Je lichaam is in staat om heel wat te slikken en te ontgiften, maar wanneer je het compleet negeert komt er een punt dat de grens bereikt is en dat het nood heeft aan ondersteuning van jou, dat je het weer helpt om in balans te komen. En wanneer je dat doet, krijg je er een hoop energie voor terug in de plaats om je dromen waar te maken in dit leven.

Hoe zou het zijn om zo te co-creëren met je lichaam? Een duurzame samenwerking aan te gaan? En van daaruit keuzes te maken: in de winkel, op restaurant, bij je ontbijt,…