Ik drink geen alcohol. Of toch niet regelmatig of dwangmatig. Alle associaties tussen alcohol en plezier maken, feest vieren, gelukkig zijn, ontspannen, zijn ondertussen doorgeknipt.

Dit was ooit anders: bij de jeugdbeweging werd ik geïnitieerd in het consumeren van bier, om dan tijdens mijn studententijd helemaal los te gaan. Wanneer je veel alcohol consumeert, slaat er in je lichaam een mechaniekje aan (in vakjargon heet dat het alcoholdehydrogentiesysteem) dat er voor zorgt dat je het goedje sneller afbreekt. Wel, dat mechaniekje zal indertijd zeker aangesprongen zijn. In Sint-Katelijne-Waver, in café De wachtzaal tijdens het troeven vlogen de biertjes er aan een stevig tempo door. Mijn schoolresulaten waren navenant.

Dat is ondertussen allemaal lang geleden en ik klasseer het als een jeugdig experiment. In een latere tijd, dronk ik vooral op feestjes en fuiven.

Sinds een aantal jaren, zijn de bijwerkingen van alcoholconsumptie van dien aard, dat het voor mij niet meer hoeft. Na een paar glazen word ik moe en is er van feesten nog weinig sprake. Vitaal leven is een topprioriteit voor mij, en dus staat de connectie met alcohol op een zeer laag pitje.

Makkelijk is dat niet altijd. Niet zozeer vanuit een eventuele afhankelijkheid, als die er dan al zou geweest zijn. Maar het sociaal aspect brengt me vaak in een ongezellig parket. Het is voor sommigen blijkbaar onbegrijpelijk dat ik geen of amper alcohol nuttig tijdens allerlei festiviteiten. Ik krijg reacties als ‘oei, nooit meer’ met een ondertoon alsof ik getroffen ben door een zware ziekte. Na de donderdagse wekelijkse zangrepetities vorig jaar, waarop water en thee de gangbare dranken waren, werd er op het einde telkens  weer gevraagd of ik nog ‘iets goeds’ wilde. Gevraagd, eigenlijk aangedrongen of geëist, na de wekelijkse vijftal keer nee met een stevige verantwoording werd ik gerust gelaten. Oef.

Gisteren hadden we een etentje waarbij deze keer de meerderheid van het gezelschap niet of weinig alcohol dronk. Ondertussen kan je in de winkel al lekkere en gezonde alternatieven vinden om je gasten mee te verwennen. Gefermenteerde dranken zoals kombucha en kefir kunnen tellen als ‘iets goeds’ om je lichaam mee te plezieren.

Er was onder andere iemand bij die net een hartaanval overleefd had en genoopt was een andere levensstijl aan te nemen. Zover wil een mens het uiteraard liever niet laten komen, maar in mijn ogen was het een godsgeschenk dat deze man het roer van zijn leven compleet had moeten omgooien. Hij zag er veel vitaler uit. Ik veronderstelde dat hij zich daar toch veel beter moest bij voelen, en peilde daarnaar. Ik kreeg een interessant antwoord. Hij voelde zich wel beter, maar, zo zei hij: ‘hij kon zijn angsten op die manier nooit even laten rusten’. Zeer interessant!!!!

Wij kunnen alcohol gebruiken om onze lastige gevoelens te verdoven. En oké, op korte termijn zie ik daar niet onmiddellijk graten in. Maar het blijft nooit bij één keer, het moet altijd meer zijn voor hetzelfde effect én…. Het belangrijkste van allemaal: het maakt dat we niet leren dealen met die angsten. Angsten of andere emoties die bij het leven horen en boodschappers zijn.  Bij de ene is  het angst, bij de andere verdriet en ook boosheid kan een emotie zijn die onderdrukt wordt met alcohol. Maar evengoed is jezelf volproppen met gesuikerd en gefabriceerd eten een manier om niet naar die gevoelens te hoeven kijken. Voeding waarin de natuur niet meer te herkennen is, vervreemd ons van onze eigen gevoelige natuur. Emoties zeggen vaak iets over onze werkelijke verlangens, dus een belangrijke bron van informatie voor het LEIDEN van een zinvol leven in plaats van het leven te LIJDEN.

Ik krijg regelmatig mensen met eetproblemen over de vloer, die quick-fix-gewijs af willen van hun probleem. Als ik hen dan uitleg dat de oorsprong van dit probleem op de gevoels-laag ligt en we ervaringsgerichte invoel-oefeningen gaan doen om te connecteren met die gevoels-laag en we de vastzittende emoties aldaar terug in stroming kunnen brengen, dan wordt het al eens stil. Het vergt blijkbaar veel moed om te connecteren met je eigen natuur. Het is letterlijk een avontuur naar je eigen natuur. Dit is nog nieuw voor ons, verdovend materiaal zoals alcohol en comfort-food  inruilen en voelen wat er werkelijk in ons leeft, dat is nog geen gemeengoed. Het is ook niet hype-proof want een ongoing proces.

En toch geloof ik er steevast in dat dat de weg is naar duurzaam geluk en een vervullend leven waar ieder van ons toegang toe kan hebben.

Mijn pleidooi is dus: ga op avontuur naar je eigen natuur, laat afleidingsmanoevers nu en dan aan de kant liggen en keer met je aandacht naar wat er op die gevoels-laag in jezelf leeft. En wanneer je dat net iets te avontuurlijk vindt, neem dan een ervaringsdeskundige bij de hand om samen dat kijkje te gaan nemen en jezelf te bevrijden van onderdrukte emoties om zo steeds meer vrijheid, levendigheid en onafhankelijkheid te ervaren. DURF!

En tenslotte: moedig elkaar aan in deze kwetsbare tocht, voer voedende gesprekken in de natuur om met je eigen natuur te connecteren in plaats van de andere op een zoveelste wijntje, biertrein of taartje te trakteren om ‘alles even te vergeten’.  Wat essentieel is aan een mens wil gezien worden, het heeft een functie het zal zich blijven roeren, steeds sterker, nog meer wanneer je het wegdrukt. Laat je arrogantie varen en geef je over!

Dit gezegd zijnde ga ik de tomaten -die ik mocht plukken van een vriend op reis- verwerken in een dieprode en basilicumgekruide passata. Op avontuur naar mijn eigen natuur.

Santé