Als mens maken we enerzijds deel uit van de cultuur waarin we opgroeien. Het geheel van gewoontes, normen en waarden die in een bepaald tijdscharnier en bij een bepaalde bevolkingsgroep gebruikelijk zijn en ons onze identiteit geven.

Anderzijds maken we ook deel uit van de natuur en de natuurlijke processen die zich in ons en rondom ons afspelen zonder dat we daar zelf in hoeven tussen te komen. Bomen en planten groeien en verliezen ook weer hun bladeren. We ademen, ons hart klopt, ons spijsverteringsstelsel verteert ons voedsel. Hiervoor hoeven we geen specifieke instructies te geven aan onszelf, het gebeurt spontaan.

In ons lichaam voltrekt zich dus een blend van cultuur en natuur. En wanneer deze blend in balans is, dan voelen we ons gezond, gelukkig, sociaal aanvaard,… Maar wanneer normen en waarden uit onze cultuur indruisen tegen onze natuur, en de spreidstand te groot wordt, dan ontstaat er een disbalans en worden we bijvoorbeeld ziek, depressief, krijgen we een burn-out, overgewicht, diabetes, hart & vaatziekten,…

Een voorbeeld: stel je komt uit een familie waar het gebruikelijk is om het altijd luchtig en leutig te houden. En stel dat je op een gegeven moment iemand verliest. Onze menselijke natuur zal verdriet ervaren wanneer er iemand gemist wordt met wie we een betekenisvolle band hadden. Maar in de gezinscultuur werd verdriet (onbewust) weggeduwd, want er werd vooral waarde gehecht aan luchtigheid en leutigheid. Dan zullen natuur en cultuur hier in conflict komen en dit genereert spanning in ons lichaam.

Je kan dan grofweg twee dingen doen:

je wenst deze spanning (bewust of onbewust) niet te voelen en je leidt jezelf af met eten, drinken, kopen, kicks opzoeken,… Dat lukt wellicht wel een tijdje, je lichaam kan tegen een stootje. Maar op een gegeven moment zal dat veel energie beginnen vragen en heb je altijd meer afleiding nodig om de spanning niet te voelen. 

Of je gaat op zoek bij jezelf naar de spanning en tracht bewuster te worden van wat er aan de gang is. Kloppen je gewoontes, normen en waarden nog wel voor jou. Je gaat na welk deel je in jezelf onderdrukt vanuit cultuur ten koste van je natuur. In dit voorbeeld onderdruk je verdriet. Wanneer je dit beseft, krijg je meer keuzevrijheid en kan je er voor kiezen om ook deze pool meer te mogen voelen, toe te laten, naast luchtigheid en leute. Maar dat vraagt tijd en inspanning. Je lichaam houdt het graag bij het oude, we zijn gewoontediertjes.

Het spanningsveld tussen natuur en cultuur ligt opgeslagen in ons lichaam en het is dus ook daar dat het gevoeld kan worden, dat we er naartoe kunnen ademen, het ruimte geven, er lucht aan geven, zodat het opnieuw kan ontspannen. You have to feel it to heal it. Doorgaans worden we ons daarbij bewust van bepaalde overtuigingen, normen en waarden die niet meer bij ons passen en die we kunnen vervangen door een bredere kijk. Wanneer we die beweging maken evolueren we vanuit ons hoofd dat op automatisch piloot telkens in het zelfde patroon terecht komt naar leven vanuit ons hart dat werkelijk voelt wat er in ons leeft en daar uiting aan durft te geven, zodat je natuurlijke, spontane stroom meer ruimte krijgt.

Dit proces kan op korte termijn best spannend zijn, een ‘avontuur naar je eigen natuur’.  En tegelijkertijd is het een manier om duurzaam gelukkiger en meer vanuit natuurlijke flow door het leven te kunnen gaan. Het is een ongoing proces waar je steeds meer vertrouwd mee kan raken.

En om het dan even specifiek over voeding te hebben: veel mensen zeggen: ik weet wel wat ik moet doen, maar het lukt me toch niet en dat is sterker dan mezelf. Onze neo-cortex die slim is en weet wat gezond is voor het lichaam en wat niet, wordt op dat moment overruled door ons emotioneel brein. Ons emotioneel brein wil zich goed voelen en zoekt naar manieren om dat gevoel op korte termijn te kunnen ervaren, bijvoorbeeld door suiker, vetten en zoutige dingen te eten. Dat gaf ons als oermens een grote kans op overleven. Maar wanneer we dat dagdagelijks beginnen te doen en zeker wanneer we een jaartje ouder worden, dan begin je dat te zien en te voelen aan je lichaam. Het is stresserend voor ons lichaam. De vraag is dus: waarom zit ons lichaam in die overlevingsmodus en hoe vinden we de weg terug naar onze ontspannen natuur?

Dat avontuur ga ik graag samen met je aan. Het is meer dan gezonde recepten delen, wat op zich heel fijn is.  Het is op zoek gaan naar de kern van de oorzaak en daar mee aan de slag gaan. Het is terug leren voelen in je lichaam, je bewust worden van je lichaam ook. Zo ont-dek je je eigen vermogen om een leven te creëren op een manier die je gelukkig maakt en afgestemd is op je ware natuur. Vanuit die aangeboorde creativiteit borrelt de motivatie op om aan de slag te gaan met voeding die je authentieke natuur ondersteunt in plaats van saboteert.

Saai wordt het nooit 🙂